Hoofdstuk 2
Ik voelde me vreselijk door wat Geofrey had gezegd, en durfde hem niet te vertellen dat hij vader werd... Maar ik moest mijn hoofd bij mijn aankomende gezin houden, en er moest geld in het laatje komen. Dus greep ik elke kans die ik kon pakken... Zo vroegen ze me om mijn inzicht te verbeteren voor een geld prijs. En dat deed ik maar wat graag...
Tijdens de zwangerschap las ik een aantal boeken die ik leende van de bieb. Want geld had ik zeker niet. Ik moest zelfs sparen voor een wiegje voor mijn kindje. En voor suport kon ik niet terecht bij de vader van het kindje. Laat staan dat ik het hem zou vertellen.
Als ik niet aan het lezen was, was ik wel aan het schaken. Zo kon ik na mijn zwangerschaps-verlof weer wat hogerop komen. En dat was hard nodig!
Na een aantal maanden was mijn buik zo dik, dat 'ie echt in de weg begon te zitten. Ik hield ervan om zwanger te zijn, en mijn buik te zien groeien. Maar de rugklachten die erbij zaten vond ik wat minder.
De dokter had mij het advies gegeven om elke dag eventjes te gaan zwemmen. Dat was goed voor mij, mijn rug en mijn kind. Gelukkig hielp het wel een beetje. Niet veel, maar wat wil je met zo'n enorme toeter.
Als ik dan klaar was met zwemmen droogde ik op in de zon. Dan keek ik naar de mensen die al kinderen hadden, en ze mee namen naar het zwembad. Dat kon ik dus over een tijdje ook doen. Ik verheugde me erop. Dan was ik eindelijk niet meer alleen...
En die tijd kwam snel. Want terwijl ik onderweg was naar het zwembad, lopend, voelde ik de eerste wee. Dus liep ik meteen naar het ziekenhuis, daar wist ik niet wat me te wachten stond.
Na een 32 uur durende bevalling, was ik doodmoe. Maar ik had wel een prachtige dochter ter wereld gezet. Dit is Rosanne Stone.
Na 5 dagen mochten we pas weer naar huis, omdat de bevalling zo lang geduurd had. En ik moest nog wat aansterken. Maar nu kwam het er op aan dat ik dit allemaal alleen moest doen. De eerste nacht wilde Rosanne gelijk al niet slapen. Maar ik sliep gewoon door, het ging me allemaal een beetje voorbij.
Maar de realiteit kwam de volgende dag hard terug. Ik werd gewekt door mijn kleine baby, en moest haar een flesje geven.
Om wat geld bij te verdienen, had ik een kans aangenomen bij de supermarkt. Ik moest alleen mijn kleintje voor 3 uurtjes achterlaten bij een oppas, maar als ik daar 400 euro mee verdiende vond ik het allemaal best.
Omdat ik nu moeder was, voelde ik me anders. En ik wou er ook anders uit zien, vandaar dit nieuwe kapsel. Aan mijn kleding zou ik later wel wat doen...
Gelukkig kon Rosanne ook heel lief alleen spelen, en was ze soms uren bezig met haar blokjes. Wat een lieverdje was ze dan.
Maar er waren ook dagen dat ze ontzettend vervelend was. Dat kwam vast door de tandjes, of door de groeispurt die ze ineens had gekregen.
Op mijn werk ging het gelukkig goed. Ik had aangegeven bij Geoffrey dat ik een langdurige depressie had, dus hij begreep waarom ik 11 maanden vrij had genomen. Ondanks dat kreeg ik een vette promotie.
Thuis zat ik in een rare situatie. Ik was nog steeds niet aan mijn lieve dochtertje gewend, en er werd ook nog eens ingebroken... Gelukkig won ik het gevecht! En kreeg ik mijn spullen terug...
Rosanne moest ook de basisvaardigheden leren in het leven, en die leerde ik haar maar wat graag.
Ondertussen had ik alweer een nieuwe kans, lesgeven aan kinderen voor een bedrag van 600 euro. Die was in the pocket. Het was nog leuk om te doen ook!
Toen ik thuiskwam was het alweer tijd voor de verjaardag van mijn kleine meisje... Wat ging de tijd snel zeg, maar ik had hier wel naar uit gekeken. Dan had ik eindelijk een maatje waarmee ik gezellig kon praten.
Rosanne groeide helaas niet zo goed op, ze kreeg de eigenschap kwaadaardig. Maar aan haar uiterlijk was niets mis..
Nu had ze tenminste een wat handelbaardere leeftijd. Al hoopte ik dat ze geen kwaadaardige trekjes kreeg... Voor nu vond ik het goed. Er viel al een hele last van mijn schouders dat ze geen peuter meer was, want wat was dat vermoeiend.
