Hoofdstuk 5
Na wat er gebeurd was belde ik meteen Milton. Hij was op dit moment mijn steun en toeverlaat. Ik kon ook naar niemand anders, Rosanne zou me niet bregrijpen, en met geoffrey was het helemaal gedaan. Milton hield me stevig vast, daarna pakte hij opeens mijn hoofd vast.
Ik kon me niet inhouden, en zoende hem... Hij was ook ongelofelijk knap, en echt mijn lotgenootje.
Nog geen 10 minuten later had ik Milton al ten huwelijk gevraagd. Ik weet niet waar het vandaan kwam, en wat me bezielde, maar het gebeurde.
Gek genoeg zei Milton ja, en belandden we boven in bed.
De volgende week toen alle papieren geregeld waren trouwden we in de keuken, met alleen Rosanne erbij. Rosanne vond er alleen niks aan.... Haar moeder met een nieuwe vent.
Na een tijde moest ik echt eens goed in de spiegel kijken. Ik geloofde niet wat ik zag. God dammit, ik werd echt oud. Rosanne kon zowat al moeder zijn, en ik wilde op deze leeftijd nog een kind. Zou er eentje komen? Zou het nog lukken?
Na een tijdje kreeg ik toch echt het gevoel dat ik zwanger was. Het overgeven, de rugklachten, de extra kilo's.
Ter bevestiging ging ik toch even naar de dokter. En aangezien ik al aardig oud ben, lachtte de dokter me zowat vierkant uit. Dat kon toch niet meer, als je zo oud was? Uiteindelijk deed hij toch de test maar, en jahoor, het klopte. Ik was in blijde verwachting van een tweede kindje.
Maar de dokter zou me wel extra goed in de gaten houden!
Maar de dokter zou me wel extra goed in de gaten houden!
Meteen na het nieuws van het kindje, begon ik actief te sporten. Als ik dat niet deed, maakte ik mezelf wijs, zou het kindje er niet gezond uitkomen.
Na 7 maanden zwanger te zijn wees Milton me er op dat ik moest stoppen met al dat getrain. Ik kon beter een rondje lopen... En dat deed ik dus maar, voor de frisse lucht. Want alles wat op dit moment telde was de gezonde geboorte van mijn kindje.
Rosanne maakte elke dag keurig haar huiswerk. Al stond ze geen 10, het blijft altijd mijn kanjer... En als zij eens bezig was met school ging ik er lekker bij zitten.
De dag dag ik ging bevallen kwam veel sneller dan gepland. Ik was nog maar 8 maanden en 2 dagen zwanger...
Gelukkig ging alles helemaal goed, en werd Pascalle om 2 uur 's middags geboren. Wat een schatje... En ze leek duidelijk een mix van mij en Milton.
Rosanne werd alweer volwassen! Moest je zien waar de tijd heen ging. Het gaat allemaal zoooo snel!
Ze veranderde meteen in een sophisticated woman. Totaal verbijsterd had ik toegekeken. Je wil nooit je kleine meisje helemaal op zien groeien. Dan moet je haar loslaten. Dan komt het besef dat je te oud bent... En al die andere shit die er nu bijkomt. Zoals vriendjes, een kleinkind en dat soort dingen. Maar een kleinkind zou wel super leuk zijn!
Rosanne
Rosanne had gemerkt dat ik niet zo goed zorgde voor Pascalle. De realiteit kwam hard aan bij mij. Het was wel zo, ik moest beter op haar letten. Ze zat met de knoppen van het fornuis te spelen.
"Mam, ik denk echt dat je beter voor Pascalle moet zorgen."
"Waar heb je het over? Ik ben toch haar moeder? Waar bemoei jij je mee? Als je er wat op aan te merken hebt, dan ga je maar." Maar dat had ik niet moeten zeggen natuurlijk. Rosanne moest mij opvolgen!
"Mam, ik denk echt dat je beter voor Pascalle moet zorgen."
"Waar heb je het over? Ik ben toch haar moeder? Waar bemoei jij je mee? Als je er wat op aan te merken hebt, dan ga je maar." Maar dat had ik niet moeten zeggen natuurlijk. Rosanne moest mij opvolgen!
Milton kwam meteen tussenbeide. Hij had ook wel gemerkt dat ik beter voor de kleine moest zorgen. Hij pakte Pascalle op, en gaf haar een dikke knuffel. De arme schat wist niet wat er aan de hand was...
Hij legde haar boven in haar wiegje, en verzamelde ons rond de tafel...
"Ik denk dat we even moeten overleggen. Nikki, je moet haar vertellen over je droom! En ik wil dat jullie een normale oplossing zoeken hiervoor."
"Ik weet het Milton. Ik stel voor dat we allebei op Pascalle letten, en dat ik me meer als een moeder ga gedragen. En Rosanne, tot voor kort heb ik achtergehouden wat mijn dromen waren. Ik wil graag dat deze familie 10 generaties word voortgezet. En ik zou je graag zien als de 2e generatie."
Ik zag duidelijk aan Roos haar gezicht dat ze het niet had zien aankomen.
"Uhm, ja, ik denk dat het wel moet..."
"Ik denk dat we even moeten overleggen. Nikki, je moet haar vertellen over je droom! En ik wil dat jullie een normale oplossing zoeken hiervoor."
"Ik weet het Milton. Ik stel voor dat we allebei op Pascalle letten, en dat ik me meer als een moeder ga gedragen. En Rosanne, tot voor kort heb ik achtergehouden wat mijn dromen waren. Ik wil graag dat deze familie 10 generaties word voortgezet. En ik zou je graag zien als de 2e generatie."
Ik zag duidelijk aan Roos haar gezicht dat ze het niet had zien aankomen.
"Uhm, ja, ik denk dat het wel moet..."
Daarna liep ik naar boven om Pascalle een dikke knuffel te geven. Want het was wel mijn kleine lieve meisje. Het voelde alsof ze mijn dochter was, inplaats van mijn zusje. Misschien was het wel gewoon een gevoel van dat ik zelf een kindje wilde. Want dat wou ik zeker... Alleen het huis was er op het moment te klein voor...
Pascalle was ook zo'n lieverd. Ze verstopte zich weleens in de speelgoedkist. En dan kon ik een kwartier lang naar haar zoeken.
